Βάσει του Άρθρου 2 παρ 5 του Νόμου του Εξωδικαστικού Μηχανισμού, για τις επιχειρήσεις οι  οποίες οφείλουν μεγάλο μέρος των συνολικών χρεών τους σε έναν πιστωτή (άνω του 85%) ισχύει ειδική διαδικασία:

Αυτές οι επιχειρήσεις:

• Υποβάλλουν αίτηση στο site της Ειδικής Γραμματείας
• Συνυποβάλλοντας τις δικές τους προτάσεις για τη ρύθμιση των οφειλών τους με τις οικονομικές εκτιμήσεις τους για την επόμενη τριετία
• Και τα απαιτούμενα συνοδευτικά έγγραφα που προβλέπει ο Νόμος
• Οφείλουν να πλοιρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας που ισχύουν για όλες τις επιχειρήσεις που υπάγονται στον Νόμο [θετικά λειτουργικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) σε μια από τις τρεις τελευταίες φορολογικές χρήσεις πριν την υποβολή της αίτησης ή της μιας θετικής καθαρής θέσης στην τελευταία τριετία προ της αίτησης για τις επιχειρήσεις που τηρούν βιβλία Γ Κατηγορίας].

Η αίτηση των επιχειρήσεων αυτών όμως προωθείται στον μεγαλοπιστωτη τους για διμερή διαπραγμάτευση από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους και όχι από τον Συντονιστή.

Εντός 3 μηνών ο μεγαλοπιστωτής ή ο μοναδικός πιστωτής που συγκεντρώνει το 85% των συνολικών πιστώσεων της επιχείρησης, εφόσον διαπραγματευτεί διμερώς με την αιτούμενη επιχείρηση για τη ρύθμιση των οφειλών της, διαπραγμάτευση στην οποία υποχρεούται να προβεί βάσει της Αιτιολογικής Έκθεσης του Νόμου, ενημερώνει την Ειδική Γραμματεία για την επίτευξη συμφωνίας ή μη.

Για τις επιχειρήσεις αυτές δεν διορίζεται ενδιάμεσο ανεξάρτητο πρόσωπο-συντονιστής  που αναλαμβάνει τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης (Άρθρο 6), δεν κοινοποιείται από συντονιστή η πρόταση της και η αίτηση της στους πιστωτές της (Άρθρο 7) , δεν ακολουθείται η διαπραγμάτευση των 10 σταδίων με τα χρονοδιαγράμματα που προβλέπονται και η ψήφιση της πρότασης (Άρθρο 8), δεν συντάσσεται σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών με τους υποχρεωτικούς κανόνες του Άρθρου 9, ούτε υπάρχουν οι συνέπειες της μη τήρησης της συμφωνίας του Άρθρου 14 ή η αναστολή εκτέλεσης καταδιωκτικών μέτρων του Άρθρου 13.

Όμως ισχύουν κανονικά οι ευνοϊκές διατάξεις του Νόμου για τη ρύθμιση οφειλών με δυνατότητα διαγραφής βασικής οφειλής, προστίμων και προσαυξήσεων και επιμήκυνσης έως και 120 δόσεων προς  το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.  Δηλαδή, αν ο μεγαλοπιστωτης των επιχειρήσεων αυτών είναι το Δημόσιο ή/και τα ασφαλιστικά ταμεία τότε υποχρεούνται να ρυθμίσουν οφειλές με τις ευνοϊκές διατάξεις του Άρθρου 15 (δυνατότητα διαγραφής βασικής οφειλής, προστίμων και προσαυξήσεων και επιμήκυνσης έως και 120 δόσεων) που παρέχονται εξαιρετικά για την περίοδο ισχύος του Νόμου του Εξωδικαστικού Μηχανισμού. Το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά ταμεία λογίζονται ως δύο πιστωτές. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που ένας οφειλέτης έχει για παράδειγμα το 43% των οφειλών του προς τη φορολογική διοίκηση και το 42,5% προς ένα ασφαλιστικό ταμείο δεν θεωρείται ότι οφείλει άνω του 85% των οφειλών σε δημόσιους φορείς.

Δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί ότι για τον υπολογισμό του 85% των συνολικών πιστώσεων δεν λαμβάνονται υπόψη μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές. Πρέπει στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας το 85% των πιστώσεων να ανήκει σε έναν πιστωτή γεγονός που σπανίζει στην κίνηση των επιχειρήσεων. Αν το ποσοστό αυτό είναι έστω στο 84% τότε τηρείται κανονικά η λεπτομερής διαδικασία που περιγράφεται στο σύνολο των άρθρων του Νόμου.

Η αίτηση μίας επιχείρησης που οφείλει άνω του 85% των χρεών της σε έναν πιστωτή, αναστέλλει τη διαδικασία επίλυσης καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζών.

Τέλος, η Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους παραλαμβάνοντας την αίτηση της επιχείρησης, προωθώντας την  στον μεγαλοπιστωτή της και λαμβάνοντας ενημέρωση  για την πορεία της διαπραγμάτευσης, ελέγχει τη γονιμότητα των διμερών διαπραγματεύσεων μιας επιχείρησης  με τους μεγαλοπιστωτές της και σε ειδικές περιπτώσεις των καταγεγραμμένων περιπτώσεων αποτυχίας των διμερών διαπραγματεύσεων, ενδέχεται να εισηγηθεί –στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της- με βελτιωτικές προτάσεις τροποποίησης του Νόμου.